ملک بی‌ سامان

دل خسته و جان بیقرار زین راز پنهان

 در سر سودای فریاد، گرچه بسته این لبان

   خیرهام بر عمق سیاهی در دوردست ذهنم

 تا کی‌ رخ کشد خورشید درین ملک بی‌ سامان
(تا کی‌ سحر بیاید درین ملک بی‌ سامان)